Trudno jednoznacznie określić rodzaj optymalnej metody nauczania języka obcego dla dziecka, ponieważ skuteczność danej metody zależy w równej mierze od nauczyciela, jak i predyspozycji intelektualnych i charakterologicznych ucznia. Dzieci w wieku szkolnym, które nie czują się dobrze w grupie i wolą pracować samodzielnie, w ciszy i skupieniu, więcej korzyści osiągną dzięki zwykłym korepetycjom, niż dzięki nawet najbardziej wymyślnej czy nowoczesnej metodzie. W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym najwięcej pozytywnych efektów przynoszą bez wątpienia metody łączące zabawę z nauką.
Obecnie bardzo dużą popularnością cieszą się lekcje przeprowadzone metodą Helen Doron, będące w gruncie rzeczy zabawą w języku obcym, zawierającą taniec, śpiew, zajęcia ruchowe czy różne gry. W przypadku tej metody bardzo ważny jest codzienny, odbywający się w domu dwukrotny odsłuch materiałów z piosenkami czy wierszykami – ważne tylko, żeby był to odsłuch mimowolny, a nie celowy, ponieważ istotą nauki tą metodą jest przyswajanie treści „przy okazji”, podczas innych zajęć, takich jak zabawa czy codzienne aktywności.
Metody „Musical Babies” i będąca jej rozwinięciem „Musical English” skupiają się na nauce przez taniec i śpiew. W ich przypadku najważniejsze jest pojęcie rytmu, dlatego dzieci uczą się głównie przez piosenki oraz rymowanki. Twórcy tych metod przykładają bardzo dużą wagę do wymowy, argumentując to tym, że dzieci mają bardzo elastyczne narządy artykulacyjne, które łatwo można kształtować.
„Talking Kids”, jak sama nazwa wskazuje, polega głównie na nauce poprzez mówienie. W porównaniu z poprzednimi metodami zdecydowanie mniej tutaj zabaw, jednakże dzieci uczą się mówić pełnymi zdaniami, a w dalszej części kursu również czytać i pisać. Zajęcia są szybkie i energiczne, co dla młodszych uczniów może być odrobinę męczące.
Ostatnią z omawianych metod jest „Berlitz Kids”, polegająca przede wszystkim na swobodnej, niezobowiązującej rozmowie podczas zabaw czy gier. W tej metodzie dzieci nakłaniane są do tego, żeby komunikować się z rówieśnikami po angielsku, zaś przyswojony wcześniej materiał utrwalany jest na każdych kolejnych zajęciach. Jej istotą jest kontekst kulturowy czy społeczny kraju, w którym odbywa się nauczanie, i tego w głównej mierze dotyczą zajęcia.