W języku hiszpańskim występuje łącznie siedem czasów gramatycznych – jeden do wyrażania teraźniejszości, dwa do opisywania przyszłości i aż cztery czasy przeszłe. Użycie niektórych z nich jest dla nas dość trudne do zrozumienia, jako że w języku polskim występują jedynie trzy czasy gramatyczne.
Hiszpański czas teraźniejszy
W języku hiszpańskim występuje jeden czas teraźniejszy – jest to Presente de Indicativo. Służy on zarówno do wyrażania czynności trwających w chwili, kiedy o nich mówimy, jak i do określania sytuacji powtarzających się czy pewnych stwierdzeń ogólnych. Hiszpanie posługują się nim również w odniesieniu do bardziej bliskiej przyszłości – na przykład tego, co ma wydarzyć się w tym tygodniu.
Dwa czasy przyszłe
Dla określania tego, co nadejdzie dopiero w przyszłości, w języku hiszpańskim zarezerwowane są dwa czasy – Futuro Imperfecto oraz Futuro Perfecto. Czas Futuro Imperfecto nadaje się do wyrażania czynności w aspekcie dokonanym, jak i niedokonanym. Możemy go również używać, chcąc wyrazić pewne przypuszczenie czy wątpliwość. Z kolei czas Futuro Perfecto jest stosowany zawsze w odniesieniu do pewnych ram czasowych. Mówiąc najprościej – jest to czas „pośredniczący”, którego użyjemy do wyrażenia czynności mającej miejsce pomiędzy momentem wypowiedzi a inną czynnością w przyszłości.
Czasy przeszłe w języku hiszpańskim
Przeszłość w języku hiszpańskim możemy wyrazić aż na cztery różne sposoby. Najbardziej podstawowe czasy to Pretérito Indefinido i Pretérito Imperfecto. Przyjmuje się, że ten pierwszy jest czasem dokonanym, a drugi niedokonanym, przy czym należy pamiętać, że Hiszpanie w nieco inny sposób wyrażają aspekt, czyli kategorię gramatyczną wskazującą na zakończenie lub trwanie czynności. Dlatego nie zawsze to, co w języku polskim ma aspekt niedokonany, będziemy mogli przedstawić za pomocą Pretérito Imperfecto. Należy dobrze poznać zasady stosowania każdego z tych czasów. Oprócz tego do czasów przeszłych zaliczamy Pretérito Perfecto, uważany również za czas dokonany, jednak służący do określenia zarówno tego, co wydarzyło się w niedawnej przeszłości, jak i naszych przeżyć i doświadczeń. W tej grupie czasów najbardziej klarowne jest chyba użycie Pretérito Pluscuamperfecto, czasu zaprzeszłego, którego możemy użyć w zdaniu podrzędnym, jeśli w nadrzędnym znajduje się czasownik wyrażony w Indefinido lub Imperfecto.
A co z trybami?
W języku hiszpańskim występują cztery tryby – oznajmujący, warunkowy, łączący i rozkazujący. Z nich wszystkich największą trudność sprawia zazwyczaj tryb łączący tzw. Subjuntivo.