Cockney to jedna z angielskich gwar charakterystyczna dla wschodnich terenów Londynu. Określenie 'cockney’ obrazuje dialekt i swoisty dla niego akcent, a także osobę, która się nimi posługuje. Za czas wyodrębnienia się tej gwary miejskiej uznaje się XVI wiek. Niegdyś rozpowszechniona była wśród niższych warstw społecznych zamieszkujących dzisiejszą stolicę Wielkiej Brytanii – również etymologia słowa 'cockney’ wskazuje na to, że odnosiło się ono do mieszkańców Londynu.
Jakie cechy posiada cockney?
Jak każda gwara, cockney posiada cechy pozwalające łatwo odróżnić jego użytkownika od osób posługujących się standardową angielszczyzną. Przede wszystkim, jest on bogaty w zapożyczenia z innych języków, między innymi z romskiego i hebrajskiego. Posługując się tym dialektem, często formuje się zdania na bazie tzw. cockney rhyming slang, czyli pewnej odmiany gry słów, która polega na zastępowaniu jednego słowa lub frazy innymi, które się rymują. Oznacza to, że jeżeli przykładowa fraza (np. „Bacon and Eggs”) rymuje się ze słowem „legs”, to użytkownik dialektu cockney nie powie „She has such long legs”, ale „She has such long bacons”.
Inne znamienne dla slangu cockney cechy to pomijanie wymowy ‘h’, zwłaszcza na początku słów, zamiana wymowy w przypadku niektórych dwugłosek oraz odmienne wymawianie głoski ‘u’ oraz ‘t’. W przypadku zasad gramatycznych, użytkownicy tego slangu posiadają swoją własną wersję artykuły przeczącej, która w ich mowie przyjmuje formę ‘ain’t’.
Oprócz swoistej mowy, mieszkańcy wschodniego Londynu posiadają swój własny, tradycyjny strój, na który składają się długie płaszcze pokryte napisami ułożonymi za pomocą guzików z masy perłowej.
Obecnie kultura cockney jest demonstrowana głównie w celu wyróżnienia się na tle innych mieszkańców Londynu, głównie tych napływowych.