Włoski i hiszpański – oba te języki mają łaciński rodowód. Wyewoluowały one w okresie preromańskim z łaciny ludowej, czyli z różnych dialektów, którymi posługiwali się mieszkańcy terenów podbitych przez Imperium Rzymskie. Z tego względu występują między nimi podobieństwa obejmujące alfabet, słownictwo oraz gramatykę. W jakim stopniu język hiszpański jest więc podobny do włoskiego? Odpowiedzi na to pytanie znajdują się w poniższym tekście.
Alfabet bazujący na łacinie
Zarówno alfabet hiszpański, jak i włoski wykorzystują ten sam zestaw liter, który jest oparty na alfabecie łacińskim. Oba języki mają wspólne podstawowe litery, takie jak A, B, C, D itd. Pełny alfabet hiszpański obejmuje 27 znaków, przy czym K i W używa się tylko do zapisu wyrazów obcego pochodzenia. Natomiast alfabet włoski zawiera 21 znaków podstawowych i 5 znaków do zapisu wyrazów obcych. Są to J, K, W, X oraz Y. Co ciekawe, litera „ñ” występuje w języku hiszpańskim, a nie ma jej we włoskim. Jeśli chodzi o dwuznaki, to w hiszpańskim mamy ich 5 i są to “ch”, “gu”, “ll”, “qu” oraz “rr”, a we włoskim 2 – “gn” i “gl”.
Wysokie podobieństwo na poziomie leksyki
Te dwa języki Europy południowej są do siebie najbardziej zbliżone na poziomie leksykalnym. Szacuje się, że ponad 80 procent słownictwa w hiszpańskim i włoskim jest podobna, a nawet taka sama. Różnice występują głównie w zapisie graficznym, wymowie oraz użyciu danych słów w składni. Wysokie podobieństwo sprawia, że użytkownicy tych dwóch języków mogą porozumiewać się między sobą, jednak tylko do pewnego stopnia i przy zachowaniu powolnego tempa mówienia.
Wystrzegaj się pułapek
Bliźniaczość słów jest pewnym ułatwieniem, ale jednocześnie stwarza zagrożenie błędnego używania pewnych wyrażeń, które tylko z pozoru posiadają to samo znaczenie – chodzi tutaj o tzw. fałszywych przyjaciół. Należy pamiętać o tym, że „burro” oznacza po hiszpańsku „osła”, podczas gdy po włosku – „masło”. Z kolei „pronto” w języku Cervantesa oznacza „szybko, wkrótce”, a w języku Petrarki jest to „gotowy”. Kolejnym wartym zapamiętania przykładem jest „barato”, które po hiszpańsku oznacza „tani”, a po włosku – „oszukany”.
Odmiana czasowników
Koniugacja, która sprawia uczniom tak wiele problemów, jest w obu tych językach dość podobna. Dotyczy to zarówno czasów prostych, w których czasownik jest wyrażony za pomocą jednego słowa, jak i złożonych, gdzie forma czasownika składa się z dwóch członów. W obu językach występują trzy główne koniugacje – w hiszpańskim są to czasowniki zakończone na -ar, -er,-ir, podczas gdy we włoskim końcówki przyjmują formę -are, -ere, -ire. W obu językach czasowniki oznaczające „być” i „mieć” (hiszpańskie „ser” i „tener”, włoskie „essere” i „avere”) są odmieniane w sposób nieregularny.
Co z gramatyką?
Zapis i użycie przedimków są do siebie dość podobne w obu językach. Różnice występują w zapisie przedimków określonych – hiszpańskie „el” odpowiada włoskiemu „il”, podczas gdy „los” zamienia się w „i”, a „las” w „les”. Budowa zdań w hiszpańskim i włoskim jest do siebie podobna. Zdanie twierdzące składa się z podmiotu, orzeczenia, a następnie z dopełnienia. Oba języki należą do języków typu pro-drop, czyli dopuszczających pominięcie zaimka. Wynika to z tego, że czasownik jest odmieniony w liczbie i osobie. Zarówno w hiszpańskim, jak i włoskim zaimek w formie dopełnienia jest umieszczany przed odmienionym czasownikiem.
Czy istnieje jeden hiszpański i jeden włoski?
Większość języków na świecie wykazuje zróżnicowanie dialektalne. Istnieją jednak języki bardziej i mniej scentralizowane. Do bardziej jednorodnych możemy zaliczyć, np. czeski. Natomiast zarówno włoski, jak i hiszpański występują w wielu wariantach, co oznacza, że to, czego uczymy się w szkole, na kursach lub prywatnie, w rzeczywistości może być bardziej złożone, niż nam się wydaje. Włoski oficjalny to tzw. Italiano standard. Istnieje natomiast mnóstwo regionalnych odmian tego języka. Włosi używają ich w swoich domach i w pracy. Można to zauważyć także w filmach lub włoskich mediach. Jest to obszerne zagadnienie, wynikające z historii ziem półwyspu apenińskiego i stanowi pole do popisu dla językowych ekspertów. Jeśli chodzi o hiszpański, sprawa wygląda równie ciekawie. Za standard dla całego kraju przyjmowany jest dialekt kastylijski, natomiast wyróżnia się wiele innych m.in. andaluzyjski, kataloński czy baskijski. Dodatkowo język hiszpański występuje w różnych odmianach na świecie, a każda z nich ma swoje wersje regionalne.
Języki o szerokim zasięgu
Oba omawiane tu języki mają istotne znaczenie także poza terytorium danego państwa. Hiszpański jest językiem urzędowym w 22 krajach i jest drugim najpowszechniej używanym językiem na ziemi. Włoski natomiast ma status języka urzędowego także w Szwajcarii, Monako, Watykanie, San Marino oraz na Istrii.
Język włoski i hiszpański wykazują wiele podobieństw, co wynika z ich wspólnych łacińskich korzeni oraz długotrwałego kontaktu kulturowego. Choć istnieją różnice, które należy uwzględnić przy nauce obu języków, to z pewnością znajomość jednego z nich znacząco ułatwi proces nauki drugiego. Pomoże także przyspieszyć osiągnięcie pewnego stopnia biegłości w posługiwaniu się nim.
Język hiszpański w krakowskiej szkole językowej
Na naukę języka nigdy nie jest za późno! Dołącz do społeczności K&K School of English i poznaj tajniki posługiwania się językiem mieszkańców Półwyspu Iberyjskiego. Niewielkie grupy, innowacyjne metody i techniki nauczania, dużo praktyki i masa ciekawostek kulturowych, dzięki którym lepiej zrozumiesz kwestie lingwistyczne – to czeka na Ciebie w naszej szkole językowej.