Język angielski wywodzi się z zachodniej grupy języków germańskich. Powstał w oparciu o dialekty germańskich osadników oraz rzymskich żołnierzy, którzy okupowali obszar północnych Niemiec i Holandii. Przed najazdem plemion germańskich ludność zamieszkująca Brytanię posługiwała się językiem celtyckim.
Krótka historia języka angielskiego
Za jedno z pierwszych stadiów kształtowania się języka angielskiego uważa się język anglosaski, który był w użyciu pomiędzy V a XII wiekiem. Do jego rozwoju doszło w wyniku kolejnych najazdów, najpierw przez Wikingów, a następnie przez Normanów.
Wikingowie wnieśli do staroangielskiego wpływ języków skandynawskich, w tym zdecydowane uproszczenie gramatyki oraz zwiększenie zasobu słownictwa. Natomiast Normanowie przyczynili się do udoskonalenia wyrazów już stosowanych w angielszczyźnie tamtych czasów, w wyniku czego zyskała ona status języka elit, stosowanego w urzędach oraz w sądach.
Razem z inwazją Normanów staroangielski przeszedł w średnioangielski i trwał w tej formie aż do połowy XV wieku, kiedy to coraz powszechniejszej zaczęły obowiązywać standardy języka pisanego stosowane przez królewskich urzędników. To dzięki nim doszło do ukształtowania się korpusu kolejnej formy, jaką na przestrzeni dziejów przyjmował angielski, czyli do wytworzenia wczesnego nowoangielskiego. Był to język, w którym tworzył między innymi Szekspir.
Ostateczne stadium, czyli stosowany do dzisiaj nowoangielski, dał początek wielu dialektom, w tym odmianie amerykańskiej, kanadyjskiej czy karaibskiej, a także przyczynił się do powstania brytyjskiego angielskiego.