Wielojęzyczność to zdolność do posługiwania się kilkoma językami. Jeszcze pewien czas temu przyjmowano, że termin ten oznacza znajomość wszystkich tych języków na poziomie swojego języka ojczystego. Dziś eksperci nie są tak ortodoksyjni i do grona tego włączają również osoby znające języki obce na niższym poziomie lub dopiero się ich uczące.
Nauka języka nie jest jedyną przyczyną występowania wielojęzyczności. Istnieją obszary, na których jest zjawiskiem całkowicie naturalnym. Dzieje się tak na przykład w społeczeństwach wieloetnicznych – w Afryce czy w Indiach – gdzie innego języka używa się w ramach rodziny lub plemienia, innego podczas wizyty w okolicznych miejscowościach, a jeszcze innego w sytuacjach urzędowych.
Wielojęzyczność występuje również w rodzinach mieszanych, w których rodzice pochodzą z różnych krajów i mówią różnymi językami. Dzieci takich par w naturalny sposób uczą się wtedy języków obydwu rodziców, traktując je jako języki ojczyste. Przyjmuje się, że 11 rok życia to granica, po której nie można już nauczyć się języka obcego na poziomie języka ojczystego. To sprawia, że dzieci z rodzin wielojęzycznych mają największe szanse na perfekcyjne opanowanie kilku języków.